[go: up one dir, main page]
Naar inhoud springen

wankelen

Uit WikiWoordenboek

Nederlands

Uitspraak
naamwoord van handeling
zelfstandig bijvoeglijk
wankelen wankelend
wankeling gewankeld
- wankelbaar


Woordafbreking
  • wan·ke·len
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘onvast gaan’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1240 [1]
stamtijd
onbepaalde
wijs 		verleden
tijd 		voltooid
deelwoord
wankelen
wankelde
gewankeld
zwak -d volledig

Werkwoord

wankelen

  1. inergatief onvast op de voeten staan, dreigen te vallen
    • De plotselinge windvlaag deed hem wankelen. 
  2. ergatief op onvaste wijze zich ergens heen begeven
    • Hij is stomdronken naar huis gewankeld. 
  3. (figuurlijk) dreigen ten onder te gaan
    ▸ Gerard Sanderinks ict-bedrijf Centric wankelt onder de aanhoudende stroom van slechte publiciteit. Die opmerkelijke bekentenis deed bestuursvoorzitter Louis Luijten maandagmorgen in de rechtszaal in Almelo.[2]
Vertalingen
    1. onvast op de voeten staan, dreigen te vallen   

Gangbaarheid

100 % van de Nederlanders;
99 % van de Vlamingen.[3]

Verwijzingen

  1. ↑ "wankelen" in:
    Sijs, Nicoline van der
    , Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org    ; ISBN 90 204 2045 3
  2. ↑ Bronlink geraadpleegd op 26 april 2022 Weblink bron
    Angelique Kunst
    “Na elk krantenartikel lijdt Gerard Sanderinks Centric verlies: ‘We worden afgeschilderd als domme mensen’” (26-04-2022), Tubantia
  3. ↑ Bronlink geraadpleegd op 28 april 2020 Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Overgenomen van "https://nl.wiktionary.org/w/index.php?title=wankelen&oldid=4995700"