verwekken

• Geluid:  verwekken    (hulp, bestand)
• IPA: /və(r).ˈʋɛ.kə(n)/

• ver·wek·ken

• Afgeleid van wekken met het voorvoegsel ver-, in de betekenis van “veroorzaken scheppen”, voor het eerst aangetroffen in 1631, zie vindplaats hieronder.

verwekken

1. overgankelijk veroorzaken, doen ontstaan

   ▸ En wie zou ’t geloof verhopen
   Kunnen, als hy dede dopen
   Eenig versch geboren kind?
   Zeker die ’t geloof verwekken
   Hier in wilde, of zou gekken,
   Of most wezen mal en blind.^[1]

2. overgankelijk (eufemisme) (biologie) (een kind) door het deponeren van zijn sperma doen ontstaan

   • Hij had een kind bij haar verwekt, maar weigerde zijn verantwoordelijkheden als vader na te komen. 

• verwekker

• Het woord verwekken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "verwekken" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.