verhoren

• Geluid:  verhoren    (hulp, bestand)

• ver·ho·ren

• Afgeleid van horen met het voorvoegsel ver-.

verhoren

1. overgankelijk iemand onderwerpen aan indringende vragen, met name over diens rol in strafbare handelingen

   • Hij werd dagenlang verhoord door de politie. 

   ▸ Ik werd ontvangen door een jonge dominee, dat wil zeggen jong voor een dominee, maar hij was in ieder geval compleet anders dan onze godsdienstleraren, die oude dominees waren die bijverdienden door middelbare scholieren te waarschuwen tegen zonde en ons te verhoren over de stellingen van Maarten Luther.^[1]

2. (verouderd) ingewilligen, aan een bede gehoor geven

   • De goden hebben haar gebed verhoord. 

• ondervragen

de verhoren mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord verhoor

• Het woord verhoren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "verhoren" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.