trillen

• Geluid:  trillen    (hulp, bestand)
• IPA: /'trɪlə(n)/

• tril·len

• In de betekenis van ‘beven’ voor het eerst aangetroffen in 1434 ^{[1] [2]}

trillen

1. inergatief snel heen een weer bewegen

   • De snaar trilde totdat de harpist deze met zijn hand afdempte. 

   ▸ Ik stond te trillen op mijn benen.^[3]

• vibreren

• beven, bibberen, huiveren, kloppen, rillen

• natrillen

• Het woord trillen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "trillen" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.