secundus

• Geluid:  secundus    (hulp, bestand)
• IPA: / seˈkʏndʏs / (3 lettergrepen)

• se·cun·dus

• van Latijn secundus ^[1]

de secundus m

1. tweede persoon in een rangschikking

   • "Hij haalde zijn diploma met een gemiddelde van 7,89", zegt Rychlo. "Daarmee was hij de secundus."
     "En de primus?" vraag ik, die om een of andere reden niet wil dat hij alles weet.
     "Had 7,90." ^[2]

2. iemand die als plaatsvervanger of opvolger is aangewezen

   • De synode besloot gisteren dat uit elk particulier ressort twee primi-deputaten en één secundus worden benoemd. ^[3]

• primus

• Het woord secundus staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "secundus" herkend door:

• afgeleid van  sequi ww  met het achtervoegsel -undus ^[1]

sĕcŭndus

1. tweede

   «Milo non erat actor secundarum, sed primarum partium.»

   Milo speelde niet de tweede rol, maar de eerste.

   «Iaculator Atheniensis secundum locum obtinuit.»

   De Atheense speerwerper behaalde de tweede plaats.

• Alter is het normale Latijnse woord voor "tweede". Secundus wordt enkel gebruikt in een hiërarchie, zoals die van een wedstrijd of een toneelstuk.

sĕcŭndus

1. volgend