sage

Niet te verwarren met: Sage

• Geluid:  sage    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈsaɣə/

• sa·ge

• Uit Middelnederlands saghe “het vertelde”, saghe “verhaal, vertelling”, ontleend aan Duits Sage, in de betekenis van ‘volksverhaal’ voor het eerst aangetroffen in 1483 ^{[1] [2]}.
• Weer in zwang geraakt in de 19e eeuw, onder invloed van de Romantiek.

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	sage	sagen
verkleinwoord	-	-

de sage v / m ^[3]

1. (letterkunde) (mythologie) een traditioneel volksverhaal dat vaak gegroeid is om een historische kern

   • De sage over het vrouwtje van Stavoren. 

• heldensage, volkssage

• sagenkring

• Onder invloed van de Romantiek, met diens nadruk op folklore en etnische authenticiteit, raakten de Oudnoorse saga heldendichten ook bekend in de meeste Europese cultuurgebieden.

• Het woord sage staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "sage" herkend door:

90 %	van de Nederlanders;
85 %	van de Vlamingen.[4]

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /seɪdʒ/

• sage

• [A] Uit Frans sage.
• [B] Uit Middelfrans sauge (= mod. sauge).

[A] sage

1. wijs
2. (verouderd) ernstig, plechtig

sage

1. (filosofie) wijze, wijsgeer

[B] sage

1. (plantkunde) salie, Salvia officinalis 

• Geluid:  sage    (hulp, bestand)
• IPA: /saʒ/

• sage

• Uit het Volkslatijn *sapius, uiteindelijk afgeleid van het literair Latijn sapere “smaak hebben”, “onderscheiden”, (laat) “wijs zijn, verstand hebben”. ^[1]

sage

1. verstandig, prudent
2. (van aard, karakter) sober, gematigd
3. (verouderd) (van vrouwen, meisjes) kuis, bescheiden
4. (informeel) (van kinderen) gehoorzaam, braaf, zoet

sage v / m

1. (filosofie) wijze, wijsgeer
2. verstandig mens