suspicio
| vervoeging van |
|---|
| suspĭcĕre |
suspĭcĭō
- actief indicatief praesens, eerste persoon enkelvoud van suspĭcĕre
suspīcio v
- suspicionem habere
- argwaan koesteren, verdenking hebben
- verdacht worden, in verdenking staan
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| nominatief | suspīcio | suspīciōnēs |
| genitief | suspīciōnis | suspīciōnum |
| datief | suspīciōnī | suspīciōnibus |
| accusatief | suspīciōnem | suspīciōnēs |
| vocatief | suspīcio | suspīciōnēs |
| ablatief | suspīciōne | suspīciōnibus |