stinken

• Geluid:  stinken    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈstɪŋkə(n) / (2 lettergrepen)

• stin·ken

• erfwoord via Middelnederlands stinken van stinkan, in de betekenis van ‘kwalijk ruiken’ voor het eerst aangetroffen in 901 ^{[1] [2] [3]}

stinken

1. absoluut een onaangename geur hebben

   • Bah, het stinkt hier. 
   • Ga je eerst wassen, je stinkt! 

2. absoluut, (figuurlijk) niet in orde zijn

   • Die kwestie stinkt. 

• [1] meuren, rieken
• [2] rammelen [6]

• instinken, rondstinken

• Dat stinkt

• Een uur in de wind stinken

• Erin stinken

• Vis begint aan de kop te stinken

• Zijn stinkende best doen

• Het woord stinken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "stinken" herkend door:

stinken

1. stinken