rabba

Niet te verwarren met: raba

• Geluid:  rabba    (hulp, bestand)
• IPA: /rɑˈba/, /ˈrɑba/

• rab·ba

• Herkomst: Hebreeuws ^[1]

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	rabba	rabbot rabba's
verkleinwoord

de rabba v / m

1. (Jiddisch-Hebreeuws) vrouwelijke rabbijn

• Het woord 'rabba' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

• rab·ba

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd		voltooid deelwoord (supinum)
	3e pers enk.	1e pers mv.
rabba	rabbar	röbbuðum	rabbað
zwakke verbuiging	volledig

rabba

1. babbelen, bazelen, bomen, keuvelen, kletsen, kouten, leuteren, met iemand een praatje maken, zich onderhouden, praten, redekavelen, zwammen

   «Hún var að rabba við bróður sinn.»

   Ze zat met haar broer om een praatje te maken.

rabba

1. gebiedende wijs van rabba (verkorte vorm)

• rabbaðu (enkelvoud)
• rabbið (meervoud)

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

• rab·ba

stamtijd
onbepaalde wijs	tegenwoordige tijd	verleden tijd	voltooid deelwoord
rabba	rabbar	rabbaði	rabbat
Klasse 1 zwak	volledig

rabba

1. babbelen, bazelen, bomen, keuvelen, kletsen, kouten, leuteren, met iemand een praatje maken, zich onderhouden, praten, redekavelen, zwammen

• skrafa

• tala