pakken

Niet te verwarren met: packen

• Geluid:  pakken    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈpɑkə(n) / (2 lettergrepen)

• pak·ken

• van Middelnederlands packen, op te vatten als afgeleid van  pak zn  met het achtervoegsel -en ^{[1] [2]}
  • [1] in de betekenis van ‘grijpen’ aangetroffen vanaf 1660 ^[3]

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
pakken /'pɑkə(n)/	pakte /'pɑktə/	gepakt /ɣə'pɑkt/
zwak -t	volledig

pakken

1. overgankelijk in de handen nemen

   • Hij pakte zijn gitaar en speelde een deuntje. 

2. overgankelijk gevangen nemen

   • De dief werd al snel gepakt. 

3. overgankelijk door het weloverwogen vullen of laden met spullen gereedmaken om op reis mee te nemen

   • Ik heb mijn grote koffer al gepakt, maar mijn tas met handbagage doe ik morgen pas. 

• loslaten

• [1] een pot pakken
• [3] de biezen pakken
  vertrekken, weggaan

•  Zou ik het überhaupt durven, of zou ik halverwege de nacht mijn biezen pakken en verder trekken op zoek naar de eerstvolgende tent langs de trail? Op de derde avond was het grote moment aangebroken: helemaal alleen in mijn tent de nacht doorbrengen. ^[4] 

• [2] te pakken krijgen
  1. arresteren

• Na zijn vlucht kreeg de politie hem dezelfde dag nog te pakken. 

• [2] te pakken krijgen
  (figuurlijk) contact met iemand kunnen maken

• Ik zal even kijken of ik hem te pakken kan krijgen 

de pakken mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord pak

• Het woord pakken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "pakken" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.[5]

• pak·ken

pakken, g

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van pakke

• pak·ken

Naar frequentie	3822

pakken, m

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van pakke

• pakka, v

• pak·ken

pakken, m

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van pakke

• pakka, v