knotten

• Geluid:  knotten    (hulp, bestand)

• knot·ten

• ^[1]

knotten ^{[2] [3]}

1. overgankelijk (bijv. van wilgenbomen) van de top of van zijscheuten ontdoen
2. overgankelijk van de top ontdoen, respectievelijk afsnijden
3. overgankelijk onderdrukken, breken

• afknotten, beknotten

• knotwilg

de knotten mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord knot

• Het woord knotten staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "knotten" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.