kenteken

• Geluid:  kenteken    (hulp, bestand)

• ken·te·ken

• samenstelling van  ken  en  teken 

het kenteken o

1. een teken waaraan iets of iemand herkenbaar is

   • Bijzondere kentekens werden door de medewerker genoteerd. 

2. (verkeer) een identificatienummer van een gemotoriseerd voertuig

   • Het kenteken van de auto was niet goed leesbaar. 

• kantelkenteken

• [2] autokenteken, kentekennummer, kentekenplaat, kentekenbewijs

• [1] beeldmerk, brandmerk, herkenningspunt, logo, merkteken
• [2] identificatie, registratie

kenteken

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kentekenen
   

   • Ik kenteken. 

2. gebiedende wijs van kentekenen
   

   • Kenteken! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kentekenen
   

   • Kenteken je? 

• Het woord kenteken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "kenteken" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.