havning
Uiterlijk
- hav·ning
havning m
- (landbouw) koppel, wei, weide (omheind)
- (landbouw) grasland, groenland, weiland (omheind met wat bomen en struiken)
m | enkelvoud | meervoud | ||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | havning | havningen | havninger | havningene |
genitief | havnings | havningens | havningers | havningenes |
- [1-2]: hamning