habere
| stamtijd | |||
|---|---|---|---|
| infinitief | 1e pers. enk. ind. praes. act. |
1e pers. enk. ind. perf. act. |
supinum |
| habēre | habeō | habuī | habitum |
| tweede vervoeging | volledig | ||
habēre
- overgankelijk bezitten, hebben
- overgankelijk houden
- overgankelijk beschouwen als
- tweede persoon enkelvoud imperativus praesens passief van habēre
- ha·be·re
habere