copuleren

• Geluid:  copuleren    (hulp, bestand)
• IPA: / kopyˈlerə(n) / (4 lettergrepen)

• co·pu·le·ren

• via Frans  copuler ww  (met het achtervoegsel -eren van Latijn copulare "verenigen, verbinden"; in de betekenis van ‘paren’ aangetroffen vanaf 1872 ^{[1] [2] [3]}

copuleren

1. inergatief (fysiologie) (seksualiteit) geslachtsgemeenschap hebben

   • Bij deze soort wordt er pas gecopuleerd na een uitgebreid paringsritueel. 

• paren, coïteren

• copulatie

• Het woord copuleren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "copuleren" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.