billijken
- bil·lij·ken
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| billijken /ˈbɪləkə(n)/ |
billijkte /ˈbɪləktə/ |
gebillijkt /ɣəˈbɪləkt/ |
| zwak -t | volledig | |
billijken
- overgankelijk goedkeuren of toestaan
- Ik kan het gedrag van die jongen niet billijken.
- ▸ Dat ze partij voor haar man trok, was te billijken.[1]
- Het woord billijken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "billijken" herkend door:
| 90 % | van de Nederlanders; |
| 63 % | van de Vlamingen.[2] |
- ↑ “All-inclusive”
(2006), A. W. Bruna Uitgevers B. V. , Utrecht
- ↑
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Categorieën:
- Woorden in het Nederlands
- Woorden in het Nederlands van lengte 9
- Woorden in het Nederlands met audioweergave
- Woorden in het Nederlands met IPA-weergave
- Achtervoegsel -en in het Nederlands
- Zwak werkwoord (-t) in het Nederlands
- Werkwoord in het Nederlands
- Niet-samengesteld werkwoord in het Nederlands
- Overgankelijk werkwoord in het Nederlands
- Woordenlijst Nederlandse Taal
- Prevalentie Nederland 90 %
- Prevalentie Vlaanderen 63 %