bekwaam

• Geluid:  bekwaam    (hulp, bestand)
• IPA: / bəˈkwam / (2 lettergrepen)

• be·kwaam

• In de betekenis van ‘kundig’ voor het eerst aangetroffen in 1265 ^[1]
• ^[2]

bekwaam ^[3]

1. (van een persoon) in staat om bepaalde taken goed uit te voeren; competent, capabel, kundig

   • De bekwame arts wist de patiënt goed te behandelen. 

• onbekwaam, incompetent

• bedreven, behendig, capabel, geschikt, handig, kundig, vaardig

• handelingsbekwaam, rechtsbekwaam, vakbekwaam, wilsbekwaam

• bekwaamheid, bekwamen

bekwaam

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van bekwamen
   

   • Ik bekwaam. 

2. gebiedende wijs van bekwamen
   

   • Bekwaam! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van bekwamen
   

   • Bekwaam je? 

• Het woord bekwaam staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "bekwaam" herkend door: