bedenkelijk

• Geluid:  bedenkelijk    (hulp, bestand)
• IPA: /bəˈdɛŋkələk/

• be·den·ke·lijk

• Naamwoord van handeling van bedenken met het achtervoegsel -lijk met het invoegsel -e-

bedenkelijk

1. op een wijze die van enig bedenk, van twijfel of van bezorgdheid blijk geeft

   • Hij schudde bedenkelijk met het hoofd. 

bedenkelijk

1. wat bezorgdheid of afkeuring opwekt

   • De toestand is en blijft dus zeer bedenkelijk. 

2. wat het gevolg is van afkeuring en zorgen

   • De chef keek zeer bedenkelijk naar de prestaties van zijn personeel. 

   ▸ ‘Hoe was je dag? ’Ze haalde haar schouders op. ‘Ging wel. Heel normaal, eigenlijk.’ Jeroen knikte bedenkelijk.^[1]

   ▸ Hij had de bedenkelijke uitdrukking op haar gezicht goed op waarde geschat.^[1]

• dubieus
• twijfelachtig
• zorgwekkend

• De zaak is zeer bedenkelijk.
• van bedenkelijk niveau

• Het woord bedenkelijk staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "bedenkelijk" herkend door: