bark

• Geluid:  bark    (hulp, bestand)
• IPA: / bɑr^ək / (1 of 2 lettergrepen)

• bark

• via Middelnederlands bargh van Oudfrans barque, in de betekenis van ‘type zeilschip’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1370 ^{[1] [2] [3]}

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	bark	barken
verkleinwoord	barkje	barkjes

de bark v / m

1. (scheepvaart) bepaald type zeilschip met drie of meer masten

   • Gisteren zagen we een heel mooie bark varen. 

• motorschip, roeiboot, stroomschip

• brigantijn, brik, fregat, schoener, volschip, windjammer, zeilschip

• Het woord bark staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "bark" herkend door:

55 %	van de Nederlanders;
47 %	van de Vlamingen.[4]

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

bark

1. (plantkunde) berk

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

• bark

• [A] klanknabootsing ^[1]
• [B] Wellicht van Scandinavische oorsprong; van het Proto-Germaanse *barkuz. Verwant met Oudnoords börkr, Nederduits borke^[2]
• [C] Van Frans barque ^[3]

vervoeging
onbepaalde wijs	to  bark
he/she/it	barks
verleden tijd	barked
voltooid deelwoord	barked
onvoltooid deelwoord	barking
gebiedende wijs	bark

[A] bark

1. onovergankelijk blaffen

[B] bark

1. onovergankelijk blaffen
2. overgankelijk ontschorsen
3. overgankelijk schaven, schrapen
4. overgankelijk looien

enkelvoud	meervoud
bark	barks

[A] bark

1. (dierengeluid) geblaf

[B] bark

1. (plantkunde) bast, schors
2. (plantkunde) kinine
3. (anatomie) huid

[C] bark

1. (verouderd), (scheepvaart) boot, sloep

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

• bark

	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	bark	barken	-	-
genitief	barks	barkens	-	-

bark, g

1. (plantkunde) schors, bast