aanspreken

• Geluid:  aanspreken    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈansprekə(n) / (3 lettergrepen)

• aan·spre·ken

• samenstelling van  aan  en  spreken  ^[1]

aanspreken

1. overgankelijk toespreken

   • De verlegen man durfde het mooie meisje niet aan te spreken op het feeestje. 

   ▸ Dat hij hen in het Nederlands had aangesproken, vond zij verre van indrukwekkend.^[2]

2. overgankelijk instemming of weerklank wekken

   • Hoewel het misschien heel goede plannen waren, het sprak de meeste mensen niet aan. 

   ▸ Oscar noch hijzelf was erg onder de indruk van dit soort wijsheden, economische speculaties hadden hen nooit aangesproken.^[3]

   ▸ Een bezoek bij Hilde is als twee dagen vakantie aan de Oostzee, zei hij altijd, en hij had de indruk dat zijn temperamentvolle complimenten haar wel aanspraken.^[4]

3. overgankelijk verantwoording of opheldering vragen

   • Ik sprak de vernielzuchtige jongeren aan op hun gedrag, maar ze voelden zich niet verantwoordelijk voor de schade die zij hadden veroorzaakt. 

   ▸ Als iemand hen erop aansprak, zou hij wel een excuus verzinnen.^[2]

4. overgankelijk (juridisch) om genoegdoening vragen

   • De buren hebben mij aangesproken voor de schade aan het hek, maar die werd gelukkig betaald via de aansprakelijkheidsverzekering. 

5. overgankelijk beginnen uit de voorraad te gebruiken

   • Er waren geen geopende melkpakken meer dus sprak ik een nieuw pak aan. 

   ▸ Haar neus ligt bijna op de stuurpen als ze de laatste krachten in het geteisterde gestel aanspreekt.^[5]

• in rechte aanspreken: voor het gerecht dagen

• aanspreekbaar, aanspreekpunt, aanspreektitel, aanspreekvorm, aansprekelijk, aanspreker, aanspreking

• Het woord aanspreken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "aanspreken" herkend door: