metus
- IPA: /ˈme.tus/
- Ontwikkeld uit Italisch *metu-, verdere verwanten in het Indo-Europees zijn onzeker, mogelijk Oudiers moth. [1]
metus m
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| nominatief | metus | metūs |
| genitief | metūs | metuum |
| datief | metuī (metū) | metibus |
| accusatief | metum | metūs |
| vocatief | metus | metūs |
| ablatief | metū | metibus |
- ↑ Gert KlingenschmittZur Etymologie der klassischen Sprachen in:P. Anreiter, M. Haslinger & H.D. Pohl (eds.)Artes et Scientia: Festschrift für Ralf-Peter Ritter zum 65. Geburtstag (2004), Praesens, Wenen, p. 241