manken

• Geluid:  manken    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈmɑŋkə(n) / (2 lettergrepen)

• man·ken

• van Middelnederlands manken; afgeleid van mank met het achtervoegsel -en ^[1]

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
manken	mankte	gemankt
zwak -t	volledig

manken

1. ergatief moeizaam lopen door een aandoening aan één been

   • Moeder ging toen in het dorp wonen omdat vader bij de wagenmaker werkte, maar hij moest naar de oorlog en na 4 jaar aan de IJzer gevochten te hebben keerde hij terug met een schotwonde aan het been, hij zou zijn leven lang wat blijven manken, maar dat zag men bijna niet, alleen als hij wat lang gezeten had... ^[2]

• mankaard, mankepoot

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als zelfstandig naamwoord}

de manken mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord manke

   • Blinden, doven, kreupelen en manken, hij kan ze allemaal genezen. Nergens zullen ze een betere heelmeester vinden. ^[3]

• Het woord manken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "manken" herkend door:

63 %	van de Nederlanders;
97 %	van de Vlamingen.[4]

• afgeleid van Middelnederlands mank ^[1]

manken

1. overgankelijk kwetsen, verminken, minder maken

• Nederlands: manken (niet overgankelijk)

• man·ken

	enkelvoud	meervoud
nominatief	manken	mankenler
genitief	mankenin	mankenlerin
datief	mankene	mankenlere
accusatief	mankeni	mankenleri
locatief	mankende	mankenlerde
ablatief	mankenden	mankenlerden

manken

1. (beroep) mannequin, model, fotomodel
2. mannequin, paspop, etalagepop
3. mannequin, ledenpop (door kunstenaars gebruikte houten pop met beweegbare ledematen)

• [1] model