metuere
- IPA: /ˈme.tu.ɛ.rɛ/
- me·tu·e·re
| stamtijd | |||
|---|---|---|---|
| infinitief | 1e pers. enk. ind. praes. act. |
1e pers. enk. ind. perf. act. |
supinum |
| metuere | mĕtuō | metuī | metūtum |
| derde vervoeging | volledig | ||
metuere
- actief infinitief praesens van metuere
- passief imperatief praesens, tweede persoon enkelvoud van metuere
- Vrees!
- passief indicatief praesens, tweede persoon enkelvoud van metuere
- Jij wordt gevreesd.
metuēre
- actief indicatief perfectum, derde persoon meervoud van metuere
- Zij hebben gevreesd!
- passief indicatief futurum simplex, tweede persoon enkelvoud van metuere
- Jij zal worden gevreesd.
- s.v. mĕtuo, in J.B. Kan - H.P. Schröder(ed.), Latijnsch-Nederlandsch Woordenboek, Utrecht, 1864, p. 325.