amittere

• IPA: /ˈamɪtɛrɛ/

• a·mit·te·re

• Afgeleid van mĭttĕre (zenden) met het voorvoegsel a- (weg-).

āmĭttĕre

1. actief infinitief praesens van amittere
   1. onovergankelijk: wegzenden, loslaten, laten gaan, vrijlaten,
   2. overgankelijk: laten varen, (ongebruikt) laten voorbijgaan, opgeven, afzien van (accusatief);
   3. overgankelijk: zich (iets) laten ontgaan (van hetgeen men bezit), verliezen
2. passief imperatief praesens enkelvoud van āmittere
   1. word weggezonden! word opgegeven! word verloren!

• amissio
• amissus

• s.v. āmitto, in
  J.B. Kan - H.P. Schröder
  (ed.), Latijnsch-Nederlandsch Woordenboek, Utrecht, 1864, p. 32.