köpen

köpen

Utspraak

IPA^(key): [kœɪ̯pm̩] (köpen)

IPA^(key): [kɔu̯pm̩] (kopen)

1. en Saak dör betahlen sik to egen maken

   Bispell: He köfft sik de ne'e Book vun Stieg Larsson.

2. Recht: Verpflichtengeschäft (in Düütschland na §§ 433 ff BGB)

Oldenborgsch, Oostfreesch, Oostnordseeplattdüütsch

Konjugatschoon vun Infinitiv
		Eentall			Mehrtall
Person		1.	2.	3.	1.	2.	3.
Tiet		ik	du	he / se dat	wi	ji	se
eenfache Tieden	Nutiet	kööp	köffst	köfft	kööpt	kööpt	kööpt
	verleden Tiet	köff	köffst	köff	köffen	köffen	köffen
tosamen- sett Tieden	Perfekt	heff köfft	hest köfft	hett köfft	hebbt köfft	hebbt köfft	hebbt köfft
	Plusquam- perfekt	harr köfft	harrst köfft	harr köfft	harrn köfft	harrn köfft	harrn köfft
	tokamen Tiet	will/schall/warr köpen	wullt/schasst/warrst köpen	will/schall/warrt köpen	wüllt/schüllt/warrt köpen	wüllt/schüllt/warrt köpen	wüllt/schüllt/warrt köpen
Imperativ		-	kööp	-	-	kööpt	-
Partizip Nutiet		köpen
Partizip verleden Tiet		köfft
Kiek ok bi: Bügen vun Verben

Vun Ooldsass'sch kōpian, vun Latiensch Substantiv caupo (“Kröger, Hasthuustwirt, Höker”)

• verköpen, inköpen

• sien Seel verköpen

• schinken, verköpen

• bekamen