Tyree Glenn
Foto vun William P. Gottlieb.
Evans Tyree Glenn (* 23. November 1912 in Corsicana (Texas); † 18. Mai 1974 in Englewood, New Jersey) weer en US-amerikaansch Jazz-Basuunist vun den Swing.
Tyree Glenn speel af 1929 in lokalen Orchestern, dornah mit Tommy Mills in Washington, D.C. 1934–36 un in New York mit Eddie Barefield 1936/37, in de Studioband vun den „Jazzbaron“ Timme Rosenkrantz 1938, bi Benny Carter 1939/40 un Cab Calloway 1940–46. Glenn hett 1946 Europa mit Don Redmans Orchester besöcht un wurr nah sien Rückkehr in de USA vun Duke Ellington engageert, bi de he bitt o dat Fröhkohr 1951 bleev. Af 1952 hett he as Studiomusiker för TV- un Radio-Stationen in New York un as freeschaffend Musiker för verscheeden Swing- un Dixieland-Formationen arbeit. Mit en eegen Quartett is he in de tweet Hälft vun de 1950er Johren in New York uptreden, buterdem van 1952 bit 1963 in der Daily Radio Show uptreden. Van 1965 bit 1968 tour Glenn mit de Louis Armstrong All Stars; mit Armstrong speel he bit to de sien Dood 1971. In sien letzt Johren hett he denn weer en eegen Band leit.
Glenn führ in dat Ellington Orchester de vun Joe Tricky Sam Nanton bekannten Growl (Wah Wah)-Stil in, speel aber ok en exzellent Swing-Basuun. Af un an is he as Vibraphonist uptreden. To hören is he in Benny Carters „Melancholy Lullaby“ 1939, Rex Stewarts „Three Horn Parlay“ 1945, Duke Ellingtons „Hy’a Sue“, „Three Cent Stomp“, „Sultry Serenade“ 1947 un up Inspeelungen mit Don Byas, Cab Calloway, Sid Catlett, Milton Hinton, Billie Holiday, Jonah Jones, Hot Lips Page, Timmie Rosenkrantz, Billy Taylor un Joe Thomas.
Lexikalisch Indrääg
[ännern | Bornkood ännern]- Richard Cook & Brian Morton: The Penguin Guide to Jazz on CD. 6th Edition, Penguin, London 2002. ISBN 0-14-017949-6
- Carlo Bohländer u. a.: Reclams Jazzführer. Reclam, Stuttgart 1989
- Martin Kunzler: Jazz-Lexikon. Rowohlt, Reinbek 1988
- Bielefelder Katalog Jazz, 2001