Ferdinand II. (HRR)

Ferdinand II. (* 9. Juli 1578 in Graz; † 15. Februar 1637 in Wien) weer vun 1619 af an bit to sienen Dood Kaiser vun dat Hillge Röömsche Riek. He folg dor sien Vorweser Matthias mit up den Throon. Vun 1590 af an weer he al Erzhartog vun Binneröösterriek. Lütt um lütt hett he denn later de Länner vun dat Huus Habsborg in siene Hand kregen. 1617 is he König vun Böhmen wurrn. 1618 kreeg he de Kroon vun Ungarn un vun Kroatien un 1619 is he Erzhartog vun Öösterriek wurrn.

Al, as he man bloß de Baas vun Binneröösterriek weer, hett he vun 1596 af an versocht, dor den Afsolutismus un de Gegenreformatschoon dör to setten. So hett he fudder maakt, as he König vun Böhmen un Ungarn weer. Gegen em hefft sik vundeswegen de Stännen vun Böhmen up de Achterbeen stellt un hefft em vun sien böhmsch Amt verdreven. Dör düsse Saak is dat denn to'n Dartigjöhrigen Krieg kamen. Nadem he de doren Upsternaatschen fix unnerkregen harr, is he sunnerlich in Böhmen bigahn un hett den König siene Macht un den kathoolschen Gloven mit drakoonsche Maatregels dörsett. In de Habsborger ehre Länner scholl dat anners nix geven. In den eersten Deel vun den groten Krieg, de nu folgen dö, weer den Kaiser sien Feldherr Wallenstein de Baas. Dat weer de so nömmte Däänsch-neddersassische Krieg. So meen de Kaiser, he weer nu stark noog un konn sien Willen in dat ganze Riek dörsetten. Man dat slump nich, vunwegen dat de Kurförsten un de König vun Sweden, Gustav II. Adolf sik gegen em stellden. In den Prager Freden versoch he 1635, sik mit de Rieksstänne ut to glieken, man de Krieg weer dor nich mit to Enne, vunwegen dat vun nu af an Frankriek in den Krieg intreden weer. Ferdinand hett dat noch henkriegen, dat sien Söhn Ferdinand III. to'n König wählt wurrn is un is denn in Wien sturven. Sien Graff liggt in de Katharinenkarken in Graz. De weer for em un siene Familie boot wurrn. Sien Hart is hüdigendags in de Habsborgers ehre Hartgruft in de Lauretokapell in de Augustinerkarken in Wien to finnen.

Familie

Ferdinand II. weer de Söhn vun Erzhartog Karl II. vun Binneröösterriek un den siene Fro Maria vun Bayern. De weer de Dochter vun Bayern sien Hartog Albrecht V.. He stamm dor ut en Nevenlien vun dat Huus Habsborg mit af, de in Binneröösterriek, in de Steiermark, in Kärnten un in Krain dat Seggen harrt hett.

Siene eerste Fro weer de Prinzess Maria Anna vun Bayern (1574-1616). Dat weer de Dochter vun Hartog Willem V. vun Bayern un den siene Fro Prinzess Renata vun Lothringen. Freet hett he ehr an'n 23. April 1600 in Graz. Ok Ferdinand sien Biechtvader weer mit düsse enge Verwandschop nich tofreden. Man de beiden hefft seven Kinner mit'nanner harrt:

Christine (*/† 1601)
Karl (*/† 25. Mai 1603)
Johann Karl (* 1. November 1605 in Graz, † 26. Dezember 1619 in Graz)
Ferdinand III. (1608-1657), röömsch-düütschen Kaiser

∞ 1631 Maria Anna, Infantsche vun Spanien, Tochter vun König Philipp III., König vun Spanien un den siene Fro Erzhartogsche Margarethe vun Habsborg-Binneröösterriek.
∞ 1648 Maria Leopoldine vun Tirol, Dochter vun Leopold V., Greve vun Tirol (ut de Habsborger ehre Tiroler Lien) un den siene Fro Claudia de’ Medici, Prinzess vun Toskana.
∞ 1651 Eleonore ut dat Huus Gonzaga, Dochter vun Carlo II., Hartog vun Mantua un den siene Fro Maria.

Maria Anna (1610-1665) ∞ 1635 Maximilian I., Kurförst vun Bayern, Sohn vun Hartog Wilhelm V. vun Bayern un den siene Fro Renate vun Lothringen
Cäcilia Renata (1611-1644) ∞ 1637 Władysław IV. Wasa, König vun Polen, Söhn vun König Sigismund III. un den siene Fro Anna vun Habsborg-Binneröösterriek
Leopold Willem (1614-1662), Stattholler vun de Spaanschen Nedderlannen

Siene tweete Fro hett he an'n 2. Februar 1622 in Innsbruck freet. Dat weer de Prinzess Eleonore vun Mantua (1598-1655), de Dochter vun Hartog Vinzenz I. vun Mantua un den siene tweete Fro Prinzess Eleonora de' Medici. In düsse Eh hett dat keene Kinner geven.

Ferdinand schall mit siene beiden Ehfroen glücklich tohopen leevt hebben.

Literatur

Johann Franzl: Ferdinand II. Kaiser im Zwiespalt der Zeit. Styria, Graz/Wien/Köln 1989, ISBN 3-222-11960-0.
Dieter Albrecht: Ferdinand II. In: Anton Schindling, Walter Ziegler (Rutg.): Die Kaiser der Neuzeit. 1519–1918. Heiliges römisches Reich, Österreich, Deutschland. München 1990, ISBN 3-406-34395-3, S. 125–141.
Hans-Thorald Michaelis: Kärnter Exilantenschicksal in der Zeit der Gegenreformation. Ein Beitrag zur Geschichte der religiös motivierten Vertreibungspolitik Erzherzog Ferdinand II. in Kärnten in den Jahren 1596–1637. In: Jahrbuch für die Geschichte des Protestantismus in Österreich 112. Jg., 1996.
Thomas Winkelbauer: Ständefreiheit und Fürstenmacht. Länder und Untertanen des Hauses Habsburg im konfessionellen Zeitalter. Teil 1. In: Herwig Wolfram (Rutg.): Österreichische Geschichte 1522–1699. Verlag Carl Ueberreuther, Wien 2004, ISBN 3-8000-3532-4.
Richard Reifenscheid: Die Habsburger in Lebensbildern. Piper Verlag 2007, ISBN 978-3-492-24753-5.
Štěpán Vácha: Der Herrscher auf dem Sakralbild zur Zeit der Gegenreformation und des Barock. Eine ikonologische Untersuchung zur herrscherlichen Repräsentation Kaiser Ferdinands II. in Böhmen. Artefactum, Prag 2009, ISBN 978-80-86890-23-4.
Thomas Brockmann: Dynastie, Kaiseramt und Konfession. Politik und Ordnungsvorstellungen Ferdinands II. im Dreißigjährigen Krieg. Schöningh, Patterbuorn 2011, ISBN 978-3-506-76727-1.