Dööp

De Dööp is in de christlichen Karken de Ingangsritus. De Karken hebbt Ünnerscheede in de Aart un in de Tiet, man alle Karken kennt de Dööp.

Dat greeksche Woort för döpen in dat Niege Testament heet baptizein.

In de eerste germaansche Bibel, in de gootsche Bibel vun Wulfila in den 4. Jahrhunnert, warrt baptizein met daupjan översett, wat (so as ok dat greeksche Woort) ünnerdükern meent. Met de Tiet hett sik dann de Bedüden verännert to to'n Christen maken un de ursprüngliche Bedüden is mit de Tiet vergeten warrn. Bi dat hoochdüütsche taufen denkt de Lüüd vundaag nich mehr an't Ünnerdükern. Op Ingelsch heet dat to baptize oder to christen, sweedsch un isländsch hebbt kristna (vun to 'n Christen maken).

Dat gootsche Woort daupjan is ok verwandt mit dat Woort deep.

De eerste, vun den de Bibel vertellt, dat he dööpt harr, weer Johannes, un so hett he ok den Ökelnaam „Johannes de Döper“ kregen. He hett dat in den Jordan maakt. Vörheer mussen de Lüüd em jümehr Sünden vertellen un he wull, dat de Lüüd so to Gott ümkehren. (to'n Bispeel: Matthäus 3,6)

Alle veer Evangelien vertellt, dat sik ok Jesus vun Johannes den Döper döpen leet. Na sien Dööp is dann de Hillige Geist „as en Duuv“ ut den Himmel op em daal kamen, un darna hett Jesus dann anfungen dörch dat Land to trecken un to predigen.

In dat Johannesevangelium warrt ok vertellt, dat Jesus sülben anner Lüüd nich dööpt hett, man dat siene Jüngers dat för em daan hebbt. (Johannes 4,2)

An 't Enn vun dat Matthäusevangelium (Matthäus 28,18-20) steiht, dat Jesus sien Jüngers opdragen hett, annere Lüüd to sien Jüngers to maken un ehr to döpen.

Un in de Apostelgeschichte (Apg 2,38) vertellt Petrus de Lüüd, dat se sik döpen laten schullt.

Paulus verklaart in sien Breev an de Römers (Römer 6,3ff), dat een in de Dööp sotoseggen beeerdigt warrt un dat dann (so as Jesus von den Doden upstahn is), en niege Minsch ut dat Water rutkummt.

De christlichen Karken sünd sik nich enig, wannehr en Minsch döfft warrn schall.

Dat gifft Karken so as de kathoolsche Kark un de luthersche Kark, de praktizeert de Kinnerdööp. Dat heet, dat en lütt Kind döfft warrt, wenn dat Kind sien Öllern Christen sünd.

Annere Karken, t.B. en Grootdeel vun de Freekarken seggt, dat dat so nich geiht. Disse Karken praktizeert de Glovensdööp, dat heet dat een Minsch eerst sülben anfangen mutt to gloven un denn kann he oder se dööpt warrn, un wenn een dat so süht, geiht dat mit en lütt Kind nich.

• Johann Gerhard Oncken