Adjektiv
Dat Adjektiv (Latien), up Platt an’n besten as Biwoort oder Egenschopswoort översett, is in de Spraakwetenschop de Woortaart, de utdrücken deit, woans dat genau bekeken mit en Ding oder Saak, en Vörgang oder en Tostand utsütt. Dat Adjektiv gifft an, vun wat vun Oort en Ding oder Saak is un woans en Vörgang vör sik geiht. Dat Adjektiv hangt also jümmers mit en Substantiv oder mit en Pronomen tohopen.
Adjektiven künnt deklineert warrn un höört to de Grupp vun de Nomens mit hento. In de düütsche un in de plattdüütsche Spraak warrt Adjektiven lütt schreven, solang se nich Deel vun en Egennaam sünd.
Bispelen för Adjektiven:
- groot
- lütt
- schöön
- geel
- snaaksch
- lies
- stark
- fix
- vermuxt
En Adjektiv kann in de Syntax up twee verscheden Orden vörkamen:
- as Attribut (Bifögsel to en Substantiv): Se hett blaue Ogen harrt.
- as Prädikat (tohopen mit de Hölpswöör ween, weeren, blieben un en poor annere: He weer neeschierig. He bleev jümmerweg fründlich.