[go: up one dir, main page]

Pergi ke kandungan

Bahasa nyata

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.

Dalam linguistik, bahasa-bahasa nyata atau bahasa-bahasa terbukti ialah bahasa-bahasa (hidup atau mati) yang telah didokumenkan dan bukti nyata pengesahan kewujudannya telah kekal wujud sehingga ke hari ini. Bukti-bukti tersebut mungkin wujuda dalam bentuk-bentuk rakaman, transkripsi, kesusasteraan atau batu bersurat. Sebaliknya, bahasa-bahasa bukan nyata mungkin merupakan nama umum kepada bahasa-bahasa andaian yang tidak wujud bukti langsungnya, atau bahasa-bahasa yang semua bukti nyatanya telah hilang, atau bahasa-bahasa purba hipotesis yang dicadangkan melaluirekonstruksi linguistik.[1]

Dalam sesuatu bahasa nyata, bentuk-bentuk kata tertentu yang secara langsung diketahui telah digunakan (kerana ia muncul dalam bentuk kesusasteraan, inskripsi atau ucapan yang didokumenkan) dipanggil bentuk terbukti. Mereka berbeza dengan bentuk tidak terbukti, yang merupakan rekonstruksi dengan andaian ianya telah digunakan berdasarkan bukti tidak langsung (seperti corak etimologi). Dalam teks linguistik, bentuk yang tidak diuji biasanya ditandakan dengan tanda bintang (*) sebelum ini. [2]

Lihat juga

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ Baxter, William Hubbard (1992). A Handbook of Old Chinese Phonology (dalam bahasa Inggeris). Walter de Gruyter. m/s. 24. ISBN 9783110123241.
  2. ^ Fortson, Benjamin W. IV (2011-09-07). Indo-European Language and Culture: An Introduction (dalam bahasa Inggeris). John Wiley & Sons. ISBN 9781444359688.