papir

papir

1. kertas gulung (rokok)

Daripada bahasa Belanda papier (“kertas”), daripada bahasa Middle Dutch papier, daripada bahasa Old French papier, daripada bahasa Latin papȳrus, daripada bahasa Yunani Purba πάπυρος (pápuros). Bentuk kembar kepada papirus.

• AFA^(kekunci): /ˈpapɪr/
• Penyempangan: pa‧pir
• Rima: -pɪr, -ɪr, -r

• “papir” dalam Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) Daring, Jakarta: Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan Republik Indonesia, 2016.

papir n (mufrad pasti papiret, jamak tidak pasti papir or papirer, jamak pasti papira or papirene)

1. kertas

Daripada bahasa Old Norse pappir, daripada bahasa Jerman Rendah Pertengahan pappir, daripada bahasa Latin papyrus (“papirus, kertas”), daripada bahasa Yunani Purba πάπυρος (pápuros, “papyrus”), mungkin daripada bahasa Egyptian.

papir n (mufrad pasti papiret, jamak tidak pasti papir, jamak pasti papira)

1. kertas

Daripada bahasa Old Norse pappir, daripada bahasa Jerman Rendah Pertengahan pappir, daripada bahasa Latin papyrus (“papirus, kertas”), daripada bahasa Yunani Purba πάπυρος (pápuros, “papyrus”), mungkin daripada bahasa Egyptian.

• AFA^(kekunci): /pɑˈpiːr/