hulu

hulu (ejaan Jawi هولو)

1. Kawasan permulaan serta terawal sungai.

hulu (ejaan Jawi هولو)

1. (anatomi, usang) kepala (bahagian atas badan manusia)
2. Bahagian pemegang pisau, pedang atau senjata serupa.
3. Bahagian permulaan suatu perkara.

• ulu

Daripada bahasa Melayik Purba *hulu(ʔ), daripada bahasa Melayu-Polinesia Purba *qulu, daripada bahasa Austronesia Purba *qulu.

• Kamus Dewan: hu·lu
• AFA^(kekunci): /hulu/
• Rima: -ulu, -lu, -u

• Antonim: hilir (bahagian sungai)

• "hulu" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

• "hulu" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.