NGC 41
NGC 41 | |
---|---|
| |
Соѕвездие | Пегаз |
Епоха | Ј2000.0 |
Положба | |
Ректасцензија | 0 ч 12 м 48 с |
Деклинација | + 22° 1' 26" |
Положбен агол | 123° |
Податоци од набљудување | |
Вид на тело | спирална галаксија |
Морфолошки вид | Sc |
Привиден сјај (видлив) |
13,7 |
Привиден сјај (во честот. појас.) |
14,4 |
Површински сјај | 12,6 m/лм2 |
Физички податоци | |
Привидни димензии | 0,8' х 0,5' |
Историја | |
Откривач | Алберт Март |
Откриена | 30 октомври 1864 |
Други ознаки | MCG 4-1-39, CGCG 478-42, KUG 0010+217, IRAS 00101+2144 |
NGC 41 — спирална галаксија во соѕвездието Пегаз, заведена во Новиот општ каталог на длабоконебесни тела.
Објектот бил предмет и на други истражувања, па освен како NGC 41 се споменува и како MCG 4-1-39, CGCG 478-42, KUG 0010+217, IRAS 00101+2144 .
Откривање
[уреди | уреди извор]Објектот е откриен на 30 октомври 1864 година од страна на Алберт Март, со помош на рефлекторски телескоп, чијашто леќа имала пречник од 48 см.
Податоци
[уреди | уреди извор]Податоци од набљудување
[уреди | уреди извор]Според морфолошката класификација на галаксиите, NGC 41 е од видот Sc.[1] Видливиот сјај со голо око изнесува 13,7 m, оној во рамките на интервалот од минималната до максималната честота 14,4 m, додека површинскиот сјај изнесува 12,6 m/лм2.[2] NGC 41 има привидни димензии од 0,8' х 0,5'.[2]
Астрономски податоци
[уреди | уреди извор]Објектот е од епохата Ј2000.0. Неговата ректасцензија, односно аголот измерен меѓу еклиптиката и небесниот екватор со теме во пролетната точка, изнесува 0 ч 12 м 48 с, а неговата деклинација, односно висината на лакот на тој агол, + 22° 1' 26". Положбениот агол на објектот е во износ од 123°.[2]
Други поделби
[уреди | уреди извор]Проучување на NGC 41 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во Каталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката 865. Во рамките на атласот на длабокото небо, Уранометрија 2000.00, објектот припаѓа на групата означена со бројот 125; додека во Каталогот на основни ѕвезди (GSC) е групиран под бројот 1185. Објектот е забележан и во фотографското истражување спроведено од Паломарската опсерваторија во 1958 година, каде што се споменува во групата под број 205.
Поврзано
[уреди | уреди извор]Наводи
[уреди | уреди извор]Користена литература
[уреди | уреди извор]- Sulentic, Jack W., and William G. Tifft, "The Revised New General Catalogue of Nonstellar Astronomical Objects (RNGC)". Tucson, Arizona:University of Arizona Press, 1973. (4016,0)