NGC 387
| NGC 387 | |
|---|---|
 | |
| Соѕвездие | Риби |
| Епоха | Ј2000.0 |
| Положба | |
| Ректасцензија | 1 ч 7 м 33 с |
| Деклинација | + 32° 23' 27" |
| Податоци од набљудување | |
| Вид на тело | елиптична галаксија |
| Морфолошки вид | E0 |
| Привиден сјај (видлив) |
15,5 |
| Привиден сјај (во честот. појас.) |
16,5 |
| Површински сјај | 13,6 m/лм2 |
| Физички податоци | |
| Привидни димензии | 0,4' х 0,4' |
| Историја | |
| Откривач | Лоренс Парсонс |
| Откриена | 10 декември 1873 |
NGC 387 — елиптична галаксија во соѕвездието Риби, заведена во Новиот општ каталог на длабоконебесни тела.
Откривање
[уреди | уреди извор]Објектот е откриен на 10 декември 1873 година од страна на Лоренс Парсонс, со помош на рефлекторски телескоп, чијашто леќа имала пречник од 72 см.
Податоци
[уреди | уреди извор]Податоци од набљудување
[уреди | уреди извор]Според морфолошката класификација на галаксиите, NGC 387 е од видот E0.[1] Видливиот сјај со голо око изнесува 15,5 m, оној во рамките на интервалот од минималната до максималната честота 16,5 m, додека површинскиот сјај изнесува 13,6 m/лм2.[2] NGC 387 има привидни димензии од 0,4' х 0,4'.[2]
Астрономски податоци
[уреди | уреди извор]Објектот е од епохата Ј2000.0. Неговата ректасцензија, односно аголот измерен меѓу еклиптиката и небесниот екватор со теме во пролетната точка, изнесува 1 ч 7 м 33 с, а неговата деклинација, односно висината на лакот на тој агол, + 32° 23' 27".
Други поделби
[уреди | уреди извор]Проучување на NGC 387 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во Каталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката 3987. Во рамките на атласот на длабокото небо, Уранометрија 2000.00, објектот припаѓа на групата означена со бројот 91; додека во Каталогот на основни ѕвезди (GSC) е групиран под бројот 2282. Објектот е забележан и во фотографското истражување спроведено од Паломарската опсерваторија во 1958 година, каде што се споменува во групата под број 601.
Поврзано
[уреди | уреди извор]
Наводи
[уреди | уреди извор]Користена литература
[уреди | уреди извор]- Sulentic, Jack W., and William G. Tifft, "The Revised New General Catalogue of Nonstellar Astronomical Objects (RNGC)". Tucson, Arizona:University of Arizona Press, 1973. (4016,0)