pik

pik ó > m /pɪkʲ/

1. de puntj van 'ne zwaegel dae me taengen 't duueske striek veur vuur te make

   Bie det fetsuundelik mèrk is dae pik vuurroead.

Aafbraeking

• pik

Zagswies

• zoea sjerp wie e pik

pik m /pɪkʲ/

1. 't pikke, zowie veugel det doon

   Die wónj aan mie bein is van 'ne pik van 'n hin.

Aafbraeking

• pik

Aafleijing

• hikkepik, hinnepik

Verwantje wäörd

• bik, peek, pikke

Zagswies

• de pik op emes höbbe
  1. emes neet mótte, neet good mit einen euverwaeg kónne

     De slechter haet de pik op mich; ich krieg ummer minder, meh mót vol betale.

  2. 'nen óngergesjikdje neet kónnen oetstaon en det laote mirken in opmirkinge

     Es 'ne sjoealmeister de pik op dich haw, woors se nag neet good oet.

pik /pɪkʲ/

1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van pikke
2. (neet-lemma) inkelveljigen derdje-persoeansvorm (det) innen hujigen tied van pikke
3. (neet-lemma) mieëveljigen twieëdje-persoeansvorm (geer) innen hujigen tied van pikke
4. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van pikke
5. (neet-lemma) mieëveljige gebi-jjendje wies van pikke

Aafbraeking

• pik

Variaasje

• [5] piktj