kis

kis v /kʲɪs/

1. 'n vrie groeate, stevige, rechheukige doeas veuren opslaag of 't verveur van losse geujer en waar, meis gemaak van hout
2. 'n houtere [1] worin m'n emes begruuef of verbrandj nao d'n doead
3. (kleier) (euverdrechtelik) 'nen hoeage, stevige sjoon mit remen en 'n staole naas
4. (euverdrechtelik) 'nen aje, verslete wage (meis 'ne kleine)

Aafbraeking

• kis

Net get anges gesjreve

• kies, kits

Synonieme

• [2] doeadskis, liekkis

Aafleijinge

• boumkis, daekekis, doeadskis, ermekis, fjoealkis, glazerkis, gereidsjapskis, haverkis, liekkis, segarekis, sjatkis, vreeskis

Verwantje wäörd

• ark, bak, doeas, kóffer, kómp, krat, laaj, tón, trómmel, vaat, walf

Zagswies

• oppe kis houwe: bómbarie maken euver get
• Me nump zich nieks mit inne kis: Me kan väöl waelj verzamele, meh wen me störf haet me dao nieks aan; me kan baeter geldj oetgaeve veur plezeer te höbben in 't laeven es riekdóm ambiëre.

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 189.

[1]

[2]

• Algemein Gesjreve Limbörgs: doedskis

[3]

• Russisch: ботинок^(ru:) m