chloear

chloear m > m ~ ó /xl̥ùä̯r/

1. (sjemie) 't sjemisch element mit 't symboeal Cl en 't atoeamnómmer 17; e gaelgruuen vergiftig gaas
2. (euverdrechtelik) natriumhypochloriet: 'n oplossing in water, gebroek veur dinger mit sjoean te make

   Bao, waat stink 't in zoea zwumbad nao de chloear.

Aafbraeking

• chloear

Variaasje

• chloor

Verwantje wäörd

• chroeam
• bleik

[1]

• Frans: chlore m
• Ingels: chlorine
• Nederlandjs: chloor ó
• Pools: chlor^(pl:) m
• Portegees: cloro^(pt:) m
• Pruus: Chlor ó
• Spaans: cloro m
• Volapük: klorin^(vo:)
• Zweeds: klor ó

[2]

• Frans: eau de javel v
• Ingels: bleach
• Nederlandjs: bleekwater ó
• Pruus: Bleichwasser ó
• Spaans: lejía v
• Zweeds: blekmedel ó