brandj

brandj m (Nederlands: brand)

• Mofers: bra~ndj (bre\nj, bre\ndje)

Verbuging

brenj, brendje

brandj m /bráɲɟ/

1. 'n geluj versjiening van vuur wobie get vertaerd wuuert
2. (gebroek in 't mieëvaad) dao wo de sjeijing löp tösse water en landj
3. (ajerwèts) 'n saort sjerp mets
4. (synoniem) (ajerwèts) anger waord veur koors

   Dem is de brandj meister.

5. hèts die euverblief nao 'n verbranjing (wie vanne hoed)

   Doe mós tich daen vinger keule veure brandj d'roet te kriege.

Aafbraeking

• brandj

Aafleijinge

• brandjbaar, branje, brenjetig, ebrandj
• brandjblösser, brandjbóm, brandjbreef, brandjgaat, brandjgank, brandjglaas, brandjhaor, brandjhout, brandjkalk, brandjkas, brandjklok, brandjknaap, Brandjlintjeswaeg, brandjnetel, brandjpuntj, brandjspuit, brandjstapel, brandjstichter, brandjtrap, brandjveilig, brandjwaer, brandjwiedje, brandjwien, brandjwónj
• bósbrandj, heibrandj, sjouwebrandj, veldjbrandj, zónnebrandj

Verwantje wäörd

• vuur
• [2] braeker

Zagswies

• brandj inne/oppe ougen höbbe:
  1. koorsige ougen höbbe
  2. óntstaoken ouge höbbe
• brandj oppe luppen höbbe: koorsige luppen höbbe
• gaon wie 'ne brandj: zich hieël flot en ónbehieërsbaar verspreien of oetbreie (Nederlandjs: als een lopend vuurtje)
• get in(ne) brandj staeke
• oppe brenj loupe: sónger te wirke róndjloupe
• "Waat noe gezónge?" zag de köster; doe stóng de kirk in brandj: 'n wiets op Waat noe gezónge? (De köster waas ouch ummer d'n organis enne veurzenger mit kirkdeenste.)
• Wo rouk is, is brandj: Van e geruch is ummer waal get waor.

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 90.

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	brandj		brenj
	IPA	/bráɲɟ/		/bræ̀ɲ/
dim.	sjrif	brendje	brendjen	brendjes
	IPA	/bræ̀ɲ̊ce/	/bræ̀ɲ̊cen/	/bræ̀ɲ̊ces/	/bræ̀ɲ̊cez/
dat.	sjrif	brandj		brenj
	IPA	/bráɲɟ/		/bræ̀ɲ/

[1]

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: brandj

Frans: feu m, incendie v Ieslandjs: eldur m Ingels: fire(en:), burning(en:) Nederlandjs: brand(nl:) g

Pruus: Brand m Spaans: incendio m Zweeds: brand g, brasa g

[2]

• Ieslandjs: brimgarður^(is:) m
• Ingels: surf
• Nederlandjs: branding g
• Pruus: Brandung v

brandj /bràɲɟ/

1. (neet-lemma) inkelveljigen derdje-persoeansvorm (det) innen hujigen tied van branje
2. (neet-lemma) mieëveljigen twieëdje-persoeansvorm (geer) innen hujigen tied van branje
3. (neet-lemma) mieëveljige gebi-jjendje wies van branje

Aafbraeking

• brandj

brandj /bràɲɟ/

1. (neet-lemma) mieëveljigen twieëdje-persoeansvorm (geer) inne vergangen tied van brenje

Aafbraeking

• brandj