brón

brón v (Nederlands: bron)

• Mofers: bró\n (bró\nne, bru\nke)

Sinneniem

• kwèl, pór, sjprunk, wel

Verbuging

brónne, brunke

brón v /brʊ̀n/

1. (topografie) 'n plaats wo water netuurlik oete gróndj opkump, meis 't beginpuntj van 'n baek of 'n reveer
2. (euverdrechtelik) de plaats wo get is begós, d'n oearsprónk of de oearzaak
3. (euverdrechtelik) 'n plaats, 'ne persoean of e veurwerp (wie e book of 't internet) wovan m'n infermaasje verkrieg

Aafbraeking

• brón

Synonieme

• sprunk, †baor

Aafleijinge

• brónwater
• heitebrón, innerzjiebrón, krachbrón, leechbrón, wermwaterbrón, wörmdjebrón

Verwantje wäörd

• fóntein, kwel
• oearsprónk, oearzaak

Zagswies

• Ich höb zoea mien brónne: wuuert gezag wen emes vruueg wo de infermaasje vanaaf kump en me neet wiltj zègke waem det gezag haet.

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 93.

[1]

• Algemein Gesjreve Limbörgs: brón, kwèl en sjprunk