Emil

Den Numm kënnt vum Laténgeschen Aemilius, engem Familljennumm (Nomen gentile). No der Antiquitéit gouf den Numm kaum nach gebraucht a war sou gutt wéi vergiess. Dat huet sech op ee Coup geännert, wéi 1762 dem Jean-Jacques Rousseau säin Erzéiungsroman Émile ou De l'éducation erauskoum. Duerno huet sech den Numm an Europa verbreet.

Dem Emil säin Namensdag ass den 22. Mee, als Referenz un den Emil (Aemilius), e Chrëscht vu Karthago. Wéi hie gefoltert gouf, huet e säi Glawen opginn, well en d'Péng net méi ausgehalen huet. Wéi hie sech duerno awer nees zum Chrëschtentum bekannt huet, ass en ëm 250 um Scheiterhaufe gestuerwen^[2].

Varianten am Lëtzebuergesche sinn: Ëmmel, Mil(l), Milli, Mull, Mulles an d'Kuerzform Eem^[1].

An anere Sprooche gëtt et eng sëllege Varianten, sou z B.: Emilio (am Italieeneschen a Spueneschen), Emiel (am Hollänneschen), Aemilius, Eemil, Emīls, Jemeljan, Eemeli (am Finneschen).

Emil(e) gëtt et och als Prefix oder Suffix an zesummegesate Virnimm, absënns Émile-Auguste, Émile-Louis, Paul-Émile oder Charles-Émile. Déi weiblech Forme sinn Emilie, Emli oder Milli, Emilia oder Emily.

Ënner de Leit mat deem Virnumm sinn:

• De Familljennumm Émile

1. ↑ ^{1,0 1,1} Actioun Lëtzebuergesch - Eis Sprooch - Virnimm. www.actioun-letzebuergesch.lu. Gekuckt de(n) 2023-10-12.
2. ↑ (de)Namenstage Online - namenstage.katholisch.de. namenstage.katholisch.de. Gekuckt de(n) 12.10.2023.