Vigil
Vigil (-is, m.) seu biocolyta (-ae, m.) seu custos (-odis, m.) publicus [1] hodie dicuntur varii custodes quorum munus est securitatem publicam protegere, cives compellendo vi legitima leges oboedire, ordinem socialem servantes. Etiam vigil est siphonarius[2], qui ignis exstinguit nam hic tractatur qui securitatem custodet. Theodorus Meyer in libro anno 1900 edito administrationem disciplinae publicae etiam quod ipse dicit "vulgo nomine 'politia' (Polizei, Police)" reddit.
In Augustini confessione, politiae vocabulum apparet quod verbum in illius temporis linguam Germanicam vulgo nomine Polizei conversum est. "Interim non dissipat politiam aut oeconomiam, sed maxime postulat conservare tamquam ordinationes Dei et in talibus ordinationibus exercere caritatem: "und stößt weltliches Regiment, Polizei und Ehestand nicht um, sondern will, daß man solches alles halte als wahrhaftige Ordnung, und in solchen Ständen christliche Liebe [und rechte gute Werke] beweise. Textus Germanicus quoddammodo longior est quam Latinus.
De historia
recensereAntiquitate, cum Roma ad milionem incolarum accrevisset, Octavianus Augustus Urbem in 14 regiones divisit, quae septem cohortibus mille hominum constabant. Illae Vigilum cohortes incendia curabant et nocte per vias circumibant. Cum necesse erat, vigiles ad cohortes Praetorianas appellabant.[3]
Copias autem vere copiis vigilum hodiernis congruentes Ludovicus XIV anno 1667 Franciae primus instituit.[4] Et plurimae copiae hodiernae origines habent circum annum 1800 in copiis vigilum marinorum Londinii, copiis vigilum Glasgoviae, et copiis Lutetiae Napoleonae. Specialiter ibi Londinii exempli gratia anno 1829 Ministerium Vigilum Metropolitanum (Metropolitan Police Service) creaverunt, cuius vigiles circum urbem ibant specialiter ad propositum omnia maleficia urbana deterrendi.[5]
Nexus interni
Notae
recensere- ↑ Christianus Helfer, Lexicon auxiliare, ed. tertia (Savariponte: 1991).
- ↑ De usibus verbi, vide Ioannes Traupman, Latin and English dictionary (a Bantam Books, 2007, pagina 449).
- ↑ Pagina apud wikpediam Anglicam quae de vigilibus urbanis tractat.(Anglice)
- ↑ La Lieutenance Générale de Police. La Préfecture de Police fête ses 200 ans Juillet 1800 - Juillet 2000. La Préfecture de Police au service des Parisiens.(Francice)
- ↑ Brodeur, Jean-Paul; Eds., Kevin R. E. McCormick and Livy A. Visano (1992). ”High Policing and Low Policing: Remarks about the Policing of Political Activities,” Understanding Policing. Canadian Scholars’ Press, 284-285, 295. ISBN 1-55130-005-2.
Libri
recensere- Institutiones iuris naturalis seu philosophiae moralis universae secundum principia S. Thomae Aquinatis ad usum scholarem. Pars I "Ius naturae generale". Friburgi Brisgoviae Sumptibus Herder 1885 Argentorati, Monachii, in urbe S. Ludovi Americana.
Bibliographia
recensere- Conser, James A., Gregory D. Russell, Terry E. Gingerich, et Rebecca Paynich. 2005. Law Enforcement in the United States. Jones & Bartlett Learning. ISBN 978-0-7637-8352-5.
- Hunter, Virginia J. 1994. Policing Athens: Social Control in the Attic Lawsuits, 420-320 B.C. Princetoniae Novae Caesareae: Princeton University Press. ISBN 978-1-4008-0392-7
- Lioe, Kim Eduard. (1989) 2010. Armed Forces in Law Enforcement Operations? The German and European Perspective. Berolini et Heidelbergae: Springer-Verlag. ISBN 978-3-642-15433-1.
- Mitrani, Samuel. 2014. The Rise of the Chicago Police Department: Class and Conflict, 1850–1894. University of Illinois Press.
- Neocleous, Mark. 2004. Fabricating Social Order: A Critical History of Police Power. Pluto Press. ISBN 978-0-7453-1489-1.
- Walker, Samuel. 1977. A Critical History of Police Reform: The Emergence of Professionalism. Lexingtoniae Montanae: Lexington Books. ISBN 978-0-669-01292-7.
Nexus externi
recensere