Sufismus

Sepulcrum Khoja Afāq, prope Kashgar Sinae.

Sufismus (Arabice تصوّف taṣawwuf ; Persice صوفی‌گری sufigari ; Turcice tasavvuf ; Urdu تصوف) usitate habetur interior mysticusque religionis Islamicae modus.^[1] Adsectator huius memoriae plerumque appellatur ṣūfī (Arabice صُوفِيّ), quamquam alii adsectatores hac voce utuntur solum pro quibus mentem Sufismi attineant. Aliud nomen indagatoris Sufiani est dervish.

Classici Sufismi doctores Sufismum esse "scientam cuius finis est reparatio cordis et id avertere ab omnibus praeter Deum" circumscripserunt.^[2] Alioquin, verbis Ahmad ibn Ajiba, doctoris Darqawiensis, Sufismus est "scientia per quam homo potest scire in praesentiam divinam peregrinare, se impuritatis intus purgare, et se variis notis laudabilibus exornare."^[3]

Motus Sufiensis nonnullos continentes culturasque per milia annorum attigit, primum in linguis Arabica expressus, tum Persica, Turcica, et deinde duodecim aliis linguis.^[4] Ordines Sufiani, qui doctriná sunt aut Sunni aut Shi'a, ortum habent ex Muhammad, propheto Islamico, per eius patruele Ali, vel ex Abu Bakr. Adsectatores Sufismi postulant Sufismum radices cepisse in cultura consuetudinibus Islamicis, quoniam sunt factiones Islamicae, praecipue Salafismus et Wahhabismus, quae habent Sufismum esse haeresim.

Secundum quosdam criticos hodiernos, sicut Idries Shah (1971), philosophia Sufismi est in natura universa, radicibus quae originem Islamismi et aliarum religionum hodiernarum antecesserunt; similiter, alii Musulmani credunt Sufismum esse praeter provinciam Islamicam.^[5]

Etymologia

Lexica Sufi radix vel de verbo Arabico صوف ṣūf 'lana' deducitur, quod spectat ad amicula simplicia quae antiquiores ascetici Musulmani gesserunt, vel fortasse de verbo Arabico صفا ṣafā 'puritas'. Ambas explanationes commiscuit al-Rudhabari, dicens Sufistam esse "qui lanam super puritatem gerit."^[6] Alii subiciunt verbum Arabicum ṣufi de Aṣhab aṣ-ṣuffa 'Socii Vestibuli' deduci, qui tempore Muhammad, Musulmani in egestatem redacti, in vestibulo mescitae prophetae egerunt ad orationes se devoventes, avidi discere nova Qur'ān incrementa dum in lucem proferebantur. Etiam alia etymologia, ab Abū Rayhān al-Bīrūnī Persico saeculi decimi historico proposita, verbum cum verbo Graeco sophia 'sapientia' conectit.

Historia Sufismi

Tres gravissimi sheikh Sufienses

Bayazid Tayfur al-Bistami

Bayazid habetur unus "ex sex claris stellis in firmamento prophetae" et vinculum in Aurea Naqshibandi Tariqah Catena.

Ibn Arabi

Saeculis duodecimo exeunti et tertio decimo ineunti, a mysticismo speculativo motus, Ibn al-Arabi rationem produxit quae absolutum inter legem et Sufismum hiatum creavit.

Junaid

Junaid, quartus ordinis Safavid dux, spiritualem ordinis vim transformare in potestatem civilem conatus est.

Iudicia theoretica in Sufismo

Observati doctores Islamici qui memorias a maioribus posteris traditas cognoscunt, duos intra Sufismo ramos maiores discernentes, sic inter animos variorum antistitum et inter stirpes studii distinguunt.^[7] Una quidem via ab signis ad significantem (Anglice: signifier) ducit; una autem ducit ab significanti ad signa.

In via ab signis ad significantem (vel ab operibus ad eius opificem), indagator incipit se inferiorem omnis rei corruptae purgando quae prohibeat cognitionem omnium rerum a Deo creatarum, re vera theophaniae, voluntariae Dei patefactionis.^[8] Haec via est via Imam Al-Ghazali et plurimorum ordinum Sufiensium.

In via ab significanti ad signa (vel ab opifice ad eius opera), indagator, divinam attrahendi vim (jadhba) sensens, intrat in viam conspecto fine, recta praesentiae divinae apprehensione, ad quam omnis nisus spiritualis intenditur. Haec ratio non substituitur in loco nisus ad cor purgandum, sicut in alio ramo; sed oritur ex alio in viam aditu. Haec via est via praecipue magistrorum ordinum Naqshbandi et Shadhili.^[9]

Usus Sufismi

Dhikr

Dhikr est recordatio Dei, omnibus Musulmanis in Qur'an iussa. Facere dhikr est sensum praesentia divinae exercitare (alii dicunt "petere statum gnaritatis Dei") secundum variis modis.

In cultura populari

In pelliculis

Pellicula Bab´Aziz (2005), a Nacer Khemir moderata, fabulam enarrat veteris dervish caeci, cui necesse est terram desertam cum parva nepti transire per multas dies noctesque ut suam ultimam reconciliationem dervish, tricensimo anno quoque celebratam, attingat. Pellicula, mysticismi Sufiensis plena, versus Romani aliorumque poetarum Sufiensium adfert et ecstaticam Sufiensem saltationem ostendit.

In musica

Madonna in disco Bedtime Stories (1994) carmen "Bedtime Story" cecinit, in quo sublimus fieri (Anglice getting high) dum sibi non conscius commemoratur: carminis video ostendit ecstaticum ritum Sufiensem, multis dervish persaltantibus; videntur etiam calligraphia Arabica et alia elementa Sufiensia. Anno 1998, ea carmen "Amarum Dulceque" (Anglice Bittersweet) impressit, in quo ea eiusdem nominis poema Romani pronuntiavit. Proximo anno, per suam Peregrinationem Mundi Summersi, ea carmen "Arcana" (Anglice Secret) cecinit, quod ritus multarum religionum, saltationem Sufiensem includentes, ostendit.

Nexus interni

Notae

↑ Alan Godlas, Sufism's Many Paths, http://www.uga.edu/islam/Sufism.html (University of Georgia, 2000). Nuh Ha Mim Keller, How would you respond to the claim that Sufism is Bid'a? http://www.masud.co.uk/ISLAM/nuh/sufism.htm (fatwa, 1995). Zubair Fattani, The meaning of Tasawwuf, http://www.islamicacademy.org/html/Articles/English/Tasawwuf.htm (Islamic Academy).
↑ Ahmed Zarruq, Zaineb Istrabadi, et Hamza Yusuf Hanson, The Principles of Sufism (Amal Press, 2008).
↑ Anglica Ahmad ibn Ajiba biographia a Fonte Vitae divulgata est.
↑ Michael Sells, Early Islamic Mysticism, p. 1.
↑ Godlas, Egyptian Mystics: Seekers of the Way, ISBN 1-931446-05-9.
↑ Haddad, Gibril Fouad, Sufism in Islam, Sufism in Islam apud www.livingislam.org (LivingIslam.org).
↑ Muhammad Emin Er, Laws of the Heart: A Practical Introduction to the Sufi Path (Shifâ Publishers, 2008, ISBN 9780981519616).
↑ Pro systematica explanatione morborum cordis superandorum ut hic animus attineatur, vide Hamza Yusuf, Purification of the Heart: Signs, Symptoms and Cures of the Spiritual Diseases of the Heart (ISBN 978-1929694150).
↑ De his rebus, pro explanatione notionis vis attrahendi (jadhba), vide prooemium ad Abdullah Nur ad-Din Durkee, Orisons, volumen primum The School of the Shadhdhuliyyah (ISBN 9770018309).

Bibliographia

Sepulcrum Shaikh Salim Chisti in Uttar Pradesh Indiae.

Dahlen, Ashk. 2009. Sufi Islam. In The World's Religions: Continuities and Transformations. Ediderunt Peter B. Clarke & Peter Beyer. Novi Eboraci.
Dahlen, Ashk. 2008. Female Sufi Saints and Disciples: Women in the life of Jalal al-din Rumi. Orientalia Suecana 57.
Al-Badawi, Mostafa. 2005. Sufi Sage of Arabia. Louisville: Fons Vitae.
li-Shah, Omar. 1992. The Rules or Secrets of the Naqshbandi Order. Tractus Publishers. ISBN 9782909347097.
Arberry, A. J. 1991. Mystical Poems of Rumi. 2 codices. Sicagi: University of Chicago Press.
Austin, R. W. J. 1988. Sufis of Andalusia. Gloustershire: Beshara Publications.
Bewley, Aisha. 1981. The Darqawi Way. Londinii: Diwan Press.
Burckhardt, Titus. 1963. An Introduction to Sufi Doctrine. Lahore.
Colby, Frederick. 2006. The Subtleties of the Ascension: Lata'if Al-Miraj: Early Mystical Sayings on Muhammad's Heavenly Journey. Louisville: Fons Vitae.
Emin Er, Muhammad. 2008a. Laws of the Heart: A Practical Introduction to the Sufi Path. Shifâ Publishers. ISBN 9780981519616.
Emin Er, Muhammad. 2008b. The Soul of Islam: Essential Doctrines and Beliefs. Shifâ Publishers. ISBN 9780981519609.
Ernst, Carl. 1999. The Shambhala Guide to Sufism. HarperOne.
Fadiman, James, et Robert Frager. 1997. Essential Sufism. Boulder: Shambhala.
Farzan, Massud. 1974. The Tale of the Reed Pipe. Novi Eboraci: Dutton.
Gowins, Phillip. 2008. Sufism—A Path for Today: The Sovereign Soul. New Delhi: Readworthy Publications (P) Ltd. ISBN 9788189973490.
Lewinsohn, ed. Classical Persian Sufism from its Origins to Rumi (700–1300). The Heritage of Sufism, 1.
Michon, Jean-Louis. 1999. The Autobiography (Fahrasa) of a Moroccan Soufi: Ahmad Ibn `Ajiba (1747–1809). Louisville: Fons Vitae.
Rahimi, Sadeq. 2007. "Intimate Exteriority: Sufi Space as Sanctuary for Injured Subjectivities in Turkey." Journal of Religion and Health 46(3)409–422. [1]^{[nexus deficit]}.
Shah, Idries. 1971. The Sufis. Novi Eboraci: Anchor Books. ISBN 0385079664. [http.www.moinuddinchishty.com/mv2/IX/IX_31.htm].

Nexus externi

[1] Alan Godlas, Sufism's Many Paths, http://www.uga.edu/islam/Sufism.html (University of Georgia, 2000). Nuh Ha Mim Keller, How would you respond to the claim that Sufism is Bid'a? http://www.masud.co.uk/ISLAM/nuh/sufism.htm (fatwa, 1995). Zubair Fattani, The meaning of Tasawwuf, http://www.islamicacademy.org/html/Articles/English/Tasawwuf.htm (Islamic Academy).

[2] Ahmed Zarruq, Zaineb Istrabadi, et Hamza Yusuf Hanson, The Principles of Sufism (Amal Press, 2008).

[3] Anglica Ahmad ibn Ajiba biographia a Fonte Vitae divulgata est.

[4] Michael Sells, Early Islamic Mysticism, p. 1.

[5] Godlas, Egyptian Mystics: Seekers of the Way, ISBN 1-931446-05-9.

[6] Haddad, Gibril Fouad, Sufism in Islam, Sufism in Islam apud www.livingislam.org (LivingIslam.org).

[7] Muhammad Emin Er, Laws of the Heart: A Practical Introduction to the Sufi Path (Shifâ Publishers, 2008, ISBN 9780981519616).

[8] Pro systematica explanatione morborum cordis superandorum ut hic animus attineatur, vide Hamza Yusuf, Purification of the Heart: Signs, Symptoms and Cures of the Spiritual Diseases of the Heart (ISBN 978-1929694150).

[9] De his rebus, pro explanatione notionis vis attrahendi (jadhba), vide prooemium ad Abdullah Nur ad-Din Durkee, Orisons, volumen primum The School of the Shadhdhuliyyah (ISBN 9770018309).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]