Felix qui potuit rerum cognoscere causas

"Felix qui potuit rerum cognoscere causas" est quadringentesimus nonagesimus versus secundi libri Georgicorum a Vergilio compositorum. Haec verba ad carmen didacticum Lucretii De rerum natura et ad Lucretium ipsum referri putantur: is enim causas rerum naturalium opere suo indagare conatus est.

Contextus

Poëta vero in hoc loco duo cognitionis genera describit:

Felix, qui potuit rerum cognoscere causas,
atque metus omnis et inexorabile fatum
subiecit pedibus strepitumque Acherontis avari.
Fortunatus et ille, deos qui novit agrestis,
Panaque Silvanumque senem Nymphasque sorores.^[1]

Gregson Davis putat Vergilium hic analogian inter philosophum felicem et agricolam felicem fecisse.^[2]

Notae

↑ Publius Vergilius Maro, Georgica 2.490.
↑ Gregson Davis, Parthenope, The Interplay of Ideas in Vergilian Bucolic (Lugduni Batavorum: Brill, 2012), 76–77.

Nexus externi

Georgica lib. 2 in The Latin Library

[1] Publius Vergilius Maro, Georgica 2.490.

[2] Gregson Davis, Parthenope, The Interplay of Ideas in Vergilian Bucolic (Lugduni Batavorum: Brill, 2012), 76–77.

[1]

[2]