Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: qua·drā·gin·tā — morphologica: quadra-ginta
quadrāgintā (indeclinabilis; numerales: XL, 40)
- Quater dena. Triginta novem et alius. Numerus XL.
Collocationes
| Quater dena. Numerus XL | dilatare ▼ |
| Quater dena. Numerus XL | collabi ▲ |
|
|
|
|
Apuleius
ca. 125-170 | Aulus Gellius
ca. 130-180 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II | II |
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas postclassica
saec. II. (ca. 158 p.C.n.)
- Cum vero quadraginta, quae facilius ceteris porrecta palma significantur, ea quadraginta tu dimidio auges, non potes[t] digitorum gestu errasse, nisi forte triginta annorum Pudentillam ratus binos cuiusque anni consules numerasti. —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei [1][2]
saec. II. (ca. 170-177 p.C.n.)
- In libris, quos de vita P. Scipionis Africani compositos legimus, scriptum esse animadvertimus P. Scipioni, Pauli filio, postquam de Poenis triumphaverat censorque fuerat, diem dictum esse ad populum a Claudio Asello tribuno plebis, cui equum in censura ademerat, eumque, cum esset reus, neque barbam desisse radi neque non candida veste uti neque fuisse cultu solito reorum. Sed cum in eo tempore Scipionem minorem quadraginta annorum fuisse constaret, quod de barba rasa ita scriptum esset, mirabamur. —Noctes Atticae A. Gellii [3][2]
Fontes
