praecursio

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /prae̯ˈkur.si.oː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: prae·cur·si·ō — morphologica: prae-curs-io

Notatio

← Latine: praecurrō (praecurrere)

Nomen substantivum

praecursi|ō, -ōnis fem.

Actus praecurrendi

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	praecursiō	praecursiōnēs	I
gen.	praecursiōnis	praecursiōnum	II
dat.	praecursiōnī	praecursiōnibus	III
acc.	praecursiōnem	praecursiōnēs	IV
abl.	praecursiōne	praecursiōnibus	VI
voc.	praecursiō	praecursiōnēs	V

Dictiones collatae

praecursor

Synonyma

praecursus

Translationes

Actus praecurrendi	dilatare ▼

Actus praecurrendi	collabi ▲

Francogallice: action de devancer (fr) m
Germanice: das Vorhergehen (de) n
Italice: precorrimento (it) m, anticipazione (it) f

Loci

Plinius minor
61-113

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

Tu tamen aestima, quantum nos in ipsa pugna certaminis maneat, cuius quasi praelusio atque praecursio has contentiones excitavit. —Epistulae Plini minoris ^[1]^[2]

Fontes

↑ ^1.0 ^1.1 Gaius Plinius Caecilius Secundus - Epistularum libri decem. (Bibliotheca Augustana): Liber sextus, Epistula 13, [6] — praecursio
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: praecursio.

[PliniusMinor-1] 1.0 ^1.1 Gaius Plinius Caecilius Secundus - Epistularum libri decem. (Bibliotheca Augustana): Liber sextus, Epistula 13, [6] — praecursio

[q-2] 2.0 ^2.1 Vicicitatio: praecursio.

[1]

[2]