[go: up one dir, main page]

Jump to content

placiturus

E Victionario

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /plakiˈtuːrus/(classice)
Syllabificatio phonetica: pla·ci·tū·rus — morphologica: placit-ur-us

Notatio

[+/-]
← Latineplaceō (placēre)

Participium

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
placitūrus
futurum activa participium­ nominativo placeō (placēre)

Declinatio

[+/-]
positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. placitūrus placitūra placitūrum nom. placitūrī placitūrae placitūra
gen. placitūrī placitūrae placitūrī gen. placitūrōrum placitūrārum placitūrōrum
dat. placitūrō placitūrae placitūrō dat. placitūrīs placitūrīs placitūrīs
acc. placitūrum placitūram placitūrum acc. placitūrōs placitūrās placitūra
abl. placitūrō placitūrā placitūrō abl. placitūrīs placitūrīs placitūrīs
voc. placitūre placitūra placitūrum voc. placitūrī placitūrae placitūra

Loci

[+/-]
Seneca maior
-53…+39
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • hic omnem acerbitatem servitutis futurae descripsit. deinde, non futurum (bonae) fidei impetratum beneficium. hic cum dixisset: ‘aliquid erit quod Antonium offendat, aut factum tuum aut dictum aut silentium aut vultus’, adiecit sententiam: ‘aut, (si non) erit, placiturus es.’ —Suasoriae Senecae maioris [1][2]
Fontes
  1. 1.0 1.1 Lucius Annaeus Seneca Maior - Suasoriae. (Universitas Turicensis): Caput 6, [8] — placiturus
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: placiturus.