[go: up one dir, main page]
Jump to content

pingo

E Victionario

Latine

[+/-]

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈpingoː/, [ˈpɪŋɡoː](classice)
Syllabificatio phonetica: pin·gō — morphologica: ping-o

Verbum transitivum

[+/-]

ping|ō, -ere, pīnxī, pictum

  1. Formam alicuius rei ductis lineis et inductis coloribus repraesentare.[1]
  2. (De rebus) colores inducere; variis coloribus ornare.[1]

Coniugatio

[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
ping- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. pingō pingam   pingēbam pingerem pingam  
II. sing. pingis pingās pinge! pingēbās pingerēs pingēs pingitō!
III. sing. pingit pingat   pingēbat pingeret pinget pingitō!
I. plur. pingimus pingāmus   pingēbāmus pingerēmus pingēmus  
II. plur. pingitis pingātis pingite! pingēbātis pingerētis pingētis pingitōte!
III. plur. pingunt pingant   pingēbant pingerent pingent pinguntō!
Thema Vox passiva
ping- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. pingor pingar   pingēbar pingerer pingar  
II. sing. pingeris pingāris pingere! pingēbāris pingerēris pingēris pingitor!
III. sing. pingitur pingātur   pingēbātur pingerētur pingētur pingitor!
I. plur. pingimur pingāmur   pingēbāmur pingerēmur pingēmur  
II. plur. pingiminī pingāminī pingiminī! pingēbāminī pingerēminī pingēminī —
III. plur. pinguntur pingantur   pingēbantur pingerentur pingentur pinguntor!
Thema Vox activa
pīnx- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. pīnxī pīnxerim pīnxeram pīnxissem pīnxerō
II. sing. pīnxistī pīnxeris pīnxerās pīnxissēs pīnxeris
III. sing. pīnxit pīnxerit pīnxerat pīnxisset pīnxerit
I. plur. pīnximus pīnxerimus pīnxerāmus pīnxissēmus pīnxerimus
II. plur. pīnxistis pīnxeritis pīnxerātis pīnxissētis pīnxeritis
III. plur. pīnxērunt pīnxerint pīnxerant pīnxissent pīnxerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa 		pingere pīnxisse pictūrum,
-am, -um esse 		pingēns   pictūrus,
-a, -um­
Vox
passiva 		pingī pictum,
-am, -um esse 		pictum īrī   pictus,
-a, -um 		 
Gerundium Gerundivum Supinum
pingendī pingendus, -a, -um pictum pictū

Dictiones derivatae

[+/-]

Composita

Translationes

[+/-]
Formam alicuius rei ductis lineis et inductis coloribus repraesentaredilatare ▼
Formam alicuius rei ductis lineis et inductis coloribus repraesentarecollabi ▲
Colores inducere, variis coloribus ornaredilatare ▼
Colores inducere, variis coloribus ornarecollabi ▲
Discretiva
pingo dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Italice

[+/-]

pingo

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
pingo prima singularis praesens activa indicativus pingere
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /ˈpingo/
Syllabificatio phonetica: pin·go — morphologica: ping-o

Lusitane

[+/-]

pingo

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
pingo prima singularis praesens activa indicativus pingar
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: [ˈpĩgu](Lusitane)
Syllabificatio phonetica: pin·go — morphologica: ping-o
Fontes
  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 715 — “PINGO, pingis, pinxi, pictum, pingere, a. 3.”
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=pingo&oldid=208617"