parerem

class.  (44 a.C.n. / 710 a.u.)

• De Gorgia autem quod mihi scribis, erat quidem ille in cottidiana declamatione utilis, sed omnia postposui dum modo praeceptis patris parerem; διαρρήδην enim scripserat ut eum dimitterem statim. tergiversari nolui, ne mea nimia σπουδὴ suspicionem ei aliquam importaret. deinde illud etiam mihi succurrebat, grave esse me de iudicio patris iudicare. tuum tamen studium et consilium gratum acceptumque est mihi. —Epistolae ad Familiares Ciceronis ^[1][2]

class.  (8-12 p.C.n.)

• ne tamen officio memoris laedaris amici,

parebo iussis – parce timere – tuis.

at non parerem, si non meminisse putarer:

hoc quod non prohibet vox tua, gratus ero,

dumque – quod o breve sit! – lumen vitale videbo,

serviet officio spiritus iste tuo. —Tristia Ovidii Nasonis ^[3][2]