[go: up one dir, main page]
Jump to content

duplatio

E Victionario

Latine

[+/-]

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /duˈplaːtioː/(classice)
Syllabificatio phonetica: du·plā·ti·ō — morphologica: duplat-io

Notatio

[+/-]
← Latine: duplō (duplāre)

Nomen substantivum

[+/-]

duplāti|ō, -ōnis fem. [1][2][3][4]

  1. Actus duplandi.

Declinatio

[+/-]
f. sing. plur.
nom. duplātiō duplātiōnēs I
gen. duplātiōnis duplātiōnum II
dat. duplātiōnī duplātiōnibus III
acc. duplātiōnem duplātiōnēs IV
abl. duplātiōne duplātiōnibus VI
voc. duplātiō duplātiōnēs V

Usus

[+/-]

Latinitas mediaevalis

saec. XIII.

  • Huius autem artis novem sunt species; scilicet, numeratio, additio, subtractio, mediatio, duplatio, multiplicatio, divisio, progressio, et radicum extractio; et haec dupliciter in cubicis et quadratis; inter quas primo de numeratione et postea de aliis per ordinem dicetur. —Tractatus de arte numerandi Iohannis de Sacrobosco (ca. 1195-1256). Praefatio.

Dictiones collatae

[+/-]

Synonyma

  1. duplicātiō

Translationes

[+/-]
Actus duplandidilatare ▼
Actus duplandicollabi ▲
Fontes
  1. ↑ 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 212 — “DŬPLĀTĬO, ōnis, f. 3.”
  2. ↑ 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 891 — “duplātĭo, ōnis, f.”
  3. ↑ 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — duplātio, ōnis, f. (duplo) (tom. 1, p. 2314)
  4. ↑ 4.0 4.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — duplatio
  5. ↑ Vicicitatio: duplatio.
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=duplatio&oldid=216273"