cederetur
|
cederetur dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
|---|---|---|---|---|---|
| cēderētur | tertia singularis | imperfectum | passiva | coniunctivus | cēdō (cēdere) |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: /keːdeˈreːtur/ (classice) - Syllabificatio phonetica: cē·de·rē·tur — morphologica: ced-eretur
Loci
[+/-]| Titus Livius -58/+17 | ||||||||||||||||||||||
| antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
[+/-]
- Circa Rhinocolura Ptolemaei legatis agentibus gratias, quod per eum regnum patrium recepisset, petentibusque ut suum munus tueretur et diceret potius quid fieri vellet quam hostis ex socio factus vi atque armis ageret, respondit non aliter neque classem revocaturum neque exercitum reducturum, nisi sibi et tota Cypro et Pelusio agroque, qui circa Pelusiacum ostium Nili esset, cederetur, diemque praestituit intra quam de condicionibus peractis responsum acciperet. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]
- ↑ 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber XLV, caput 11, [10] — cederetur
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: cederetur.